W Polsce międzywojennej /XX w./ Po śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego „kult marszałka” wszędzie i w każdej dziedzinie życia począł jeszcze bardziej uwypuklać się. Zaczęto produkować mosiężne tablice z podobizną marszałka, u góry był wiesz Sieroszewskiego oraz dedykacja. Tak działo się od chwili śmierci w dniu 12.05.1935r. Młodzież szkolna, po śmierci marszałka, nosiła na rękawach mundurków żałobę.
W „Domu Esterki: mieścił się wydział powiatowy, odbywały się tam narady i stąd zwano tę budowlę „sejmikiem”. Na frontonie po lewej stronie drzwi wejściowych umieszczono taką właśnie tablicę. Posadzono tam dziki, ozdobny winogron, który w miarę upływu czasu coraz bardziej porastał ściany. Przykrył ścianę i w miejscu, gdzie była przytwierdzona tablica. Tak przetrwała II wojnę światową. Dopiero w latach pięćdziesiątych XX w. , w czasie remontu elewacji została dostrzeżona, zdjęto ją i zaniesiono do magazynu z węglem, do siedziby komitetu powiatowego PZPR. Tam znalazł ją w latach siedemdziesiątych XX w. pracownik fizyczny ”komitetu” śp. Wacław Kowalski. Zabrał ją „po cichu” i dał na przechowanie śp. Franciszkowi Wilkowi /legionista, hubalczyk, żołnierz AK/.
W 1990r. w tutejszym Muzeum Regionalnym zorganizowano wystawę poświęconą rocznicy odzyskania niepodległości w dniu 11.11.1918r. Urządzono kącik poświęcony Marszałkowi oraz rodzącej się niepodległości w Opocznie.
Na tę wystawę por. inż. Stanisław Wilk przyniósł właśnie rzeczoną tablicę. Potem kiedy wystawę czasową rozbierano wspomnianą tablicę umieszczono na dawnym miejscu. Odbyła pod nią Msza św. uroczysta i nastąpił ponowny akt poświęcenia. Poświęcił ją ks. Kan. Piotr Jaroszek /kanonik wrocławski, dziekan i proboszcz opoczyński/.
